| Osoby z autyzmem nie przytulają się. | Wiele osób z autyzmem przytula się do swoich rodziców, terapeutów, opiekunów. |
| Osoby z autyzmem nie patrzą w oczy. | Część osób z autyzmem nawiązuje dobry kontakt wzrokowy. |
| Autyzm dotyczy tylko dzieci. | Autyzm to zaburzenie dotyczące osób
w różnym wieku. Najczęściej diagnozowane jest u dzieci. |
| Wszystkie dzieci z autyzmem zachowują się tak samo. | Każdy z nas jest inny, więc nie ma również dwóch takich samych osób z autyzmem. Obraz zaburzenia może się bardzo znacząco różnić u różnych osób. |
| Osoby z autyzmem są agresywne | Tylko u części osób mogą pojawiać się agresywne zachowania. |
| Autyzm jest spowodowany przez odrzucającą postawę matki (teoria ”zimnej matki”). | Autyzm zdecydowanie nie jest wywołany przez nieprawidłowe relacje z matką
i odrzucenie. To zaburzenie neurorozwojowe, na którego powstanie nie mają wpływu relacje z najbliższymi. |
| Osoby z autyzmem nie mówią. | Wiele osób z autyzmem mówi, lecz bardzo często używany przez nie język jest „inny”, nie zawsze służy komunikacji oraz chęci dzielenia się wspólną uwagą. |
| „Skoro ktoś mówi, to znaczy, że nie ma autyzmu”. | Część osób z Zespołem Aspergera czy z tzw. wysoko funkcjonującym autyzmem biegle używa języka. |
| Osoby z autyzmem nie kontaktują się z innymi ludźmi, unikają ludzi, izolują się fizycznie, siedzą w kącie, patrzą niewidzącym wzrokiem. | Wiele osób dąży do kontaktów z innym, nawet zaczepia ludzi, mówi do nich, ciągnie za ręce, nakłania do jakiejś czynności, ale najczęściej na własnych warunkach. |
| „Chłopcy zaczynają mówić później”, „Ja nie mówiłem do 3. lat a teraz mówię aż za dużo„ itd. | Nie dotyczy wszystkich chłopców. Nie zawsze związane jest to z cechami osobniczymi. Opóźnienie rozwoju mowy, szczególnie powiązane z innymi czynnikami, może świadczyć o ryzyku wystąpienia autyzmu. |
| Dzieci z autyzmem są spokojne, pogrążone w swoim świecie. | Nie zawsze. Autyzm często wiąże się z nadruchliwością, niepokojem emocjonalnym i ruchowym, pobudzeniem. |
| Osoby z autyzmem stwarzają sobie swój przyjazny dla nich świat autystyczny, w którym są szczęśliwe izolując się od naszego” złego świata”. | Postawa wycofująca u osób z autyzmem wynika z odgradzania się od nadmiaru bodźców, a nie z chęci ucieczki do
„ lepszego świata”. Autyzm nie jest wyborem. |
| Dzieci z autyzmem kręcą różnymi przedmiotami, wirują, machają nimi przed oczyma. | Część dzieci objawia w ten sposób stymulacje wzrokowe, ale dotyczy to tylko pewnej grupy. Nie jest to zachowanie powszechne i niezbędne, by zdiagnozować autyzm.
|
| Osoby z autyzmem są wybitnie uzdolnione, genialne, niezrozumiane. | Wybitne, wybiórcze uzdolnienia występują bardzo rzadko. Wśród osób z autyzmem zdarzają się genialni matematycy, malarze, muzycy. Uzdolnienia te jednak są „wyspowe” i współistnieją z reguły ze znacznymi deficytami funkcjonowania społecznego. |
| Autyzm wiąże się zawsze z upośledzeniem umysłowym. | Nie zawsze osoba z autyzmem jest upośledzona umysłowo, część
z nich wykazuje inteligencję w normie, a nawet ponadprzeciętną. Poza tym testy na inteligencję mogą wypaść niemiarodajnie
w przypadku utrudnionego kontaktu z badanym. |
| Dzieci z autyzmem nie rozumieją, co się do nich mówi. | Rodzice zgłaszają często, że dzieci zatrzymują w pamięci słowa i zdania, trafnie rozumiejąc ich sens, choć nie okazują tego w sposób adekwatny, zrozumiały powszechnie. |
Dziecko samo wyrośnie
„z tego”, trzeba czekać. | Dziecko nigdy nie wyrośnie z autyzmu,
a bez wielokierunkowej terapii nie poprawi się jego funkcjonowanie. |
| Autyzm jest odmianą schizofrenii, chorobą psychiczną. | Autyzm nie jest chorobą, a zaburzeniem. Osoby z autyzmem nie mają takich objawów ja urojenia, omamy słuchowe czy wzrokowe, choć mogą być nadwrażliwe na bodźce. Autyzm upośledzając czynności psychiczne i myślenie, objawia się często mało zrozumiałym stylem wypowiedzi i dziwną interpretacją zdarzeń. Wynika to często z braku teorii umysłu i upośledzenia selekcji bodźców na te mniej i bardziej istotne. |
| Osoby z autyzmem nie mają rozwiniętych takich cech jak ambicja, poczucie godności, chęć rywalizacji, chęć odnoszenia sukcesów itd. | Wiele osób z autyzmem ma wysoko rozwinięte cechy osobowości świadczące
o tym, że nieobce są im społeczne zachowania i aspiracje. Nie zawsze jednak potrafią to adekwatnie ujawnić i przeżywają frustrację z powodu braku takich dokonań. |
| Dzieci z autyzmem w ogóle nie są zainteresowane innym dziećmi, nie bawią się razem. | Często dzieci są zainteresowane zabawą, ale przeważnie stoją nieco
z boku, próbują włączać się do zabawy, która polega przeważnie na wspólnym bieganiu, aktywności fizycznej. Nie są jednak gotowe podjąć bez przygotowania zabawy symbolicznej (w udawanie). |
| Osoby z autyzmem nie mają żadnych zainteresowań. | Wręcz przeciwnie- zainteresowania potrafią być wręcz obsesyjne (np. mapy, liczenie, dinozaury itd.) Mogą przemijać,
a na ich miejsce pojawiają się inne, równie intensywne. |
| Osoby z autyzmem są smutne. | Często są to ludzie „wiecznie uśmiechnięci” i radośni, okazujący w ten sposób przynależność do świata społecznego. Jest to forma zdobywania przez nich akceptacji. |
| Mowa osób z autyzmem jest monotonna, pozbawiona prawidłowej intonacji, przypomina skandowanie. | Mowa może być nieprawidłowa pod względem melodyki, ale nie dotyczy to wszystkich. |
| Osoby z autyzmem nie lubią nowych miejsc, zmian, niespodzianek, muszą mieć stałe rytuały. | W rozwoju dzieci z autyzmem występuje często upodobanie do niezmienności, lecz nie jest to kryterium niezbędne. Z biegiem czasu wiele dzieci dobrze akceptuje zmiany, potrafi się adaptować do nowych warunków. Pewną rolę ogrywają tu też cechy osobnicze
i nasilenie zaburzenia. |
