Pedagog/Psycholog

ROK SZKOLNY 2024/2025

PEDAGOG SZKOLNY I SPECJALNY – MARIOLA JAWORSKA

PONIEDZIAŁEK – 8.45-12.45 i 13.45-15.30

WTOREK – 8.45-13.30

ŚRODA – 8.30-14.30

CZWARTEK – 8.00-8.45 i 9.45-12.30

PIĄTEK – 8.45-12.45

PEDAGOG SPECJALNY – Anna Homa

Poniedziałek

9.40-10.40

11.45-12.30

Środa

11.45-12.30

Czwartek

8.00-8.45

10.35-11.35

12.45-13.30

kontakt mailowy poprzez dziennik

PEDAGOG SPECJALNY – Monika Kubicka

Wtorek

9.40-10.40

11.45-13.45

Środa

10.40-11.40

Piątek

9.45-10.45

kontakt mailowy poprzez dziennik
  

PSYCHOLOG – Marta Błażyca

PONIEDZIAŁEK 8.00-13.30  (*8.00-10.00 – przedszkole)
ŚRODA 8.00-13.15  (*8.00-09.30 – przedszkole) PIĄTEK 8.45-14.30

kontakt mailowy poprzez dziennik
  

DROGI UCZNIU I RODZICU POCZYTAJ O E-UZALEŻNIENIACH –kliknij

 

Drogi Uczniu!
Zwróć się do pedagoga lub psychologa zawsze, gdy:

• czujesz, że nikt Cię nie rozumie i jesteś samotny
• ktoś Ci dokucza i stosuje wobec Ciebie agresję słowną lub fizyczną
• nie czujesz się w szkole bezpiecznie
• nie potrafisz porozumieć się z nauczycielem
• masz problemy rodzinne
• chcesz podzielić się swoją radością, sukcesem
• chciałbyś pomóc innym, ale nie wiesz w jaki sposób

Przyjdź także z każdą sprawą, z którą sam nie potrafisz sobie poradzić.
Godziny, w których jesteśmy w szkole znajdują się na tej stronie oraz drzwiach naszych gabinetów. Możesz także do nas napisać i zwrócić się ze swoim problemem.

WSPARCIE PSYCHOLOGICZNE W CZASIE PANDEMII KORONOWIRUSA – GDZIE JESZCZE MOŻNA SZUKAĆ POMOCY?

Jeśli lęk utrudnia CI skupienie się na nauce, rodzinie, pracy lub masz stany depresyjne warto skorzystać z profesjonalnej pomocy:

CENTRUM WSPARCIA DLA OSÓB W STANIE KRYZYSU PSYCHICZNEGO

800-70-2222

Z pomocy Centrum Wsparcia może skorzystać każdy, kto czuje, że jest w stanie kryzysu psychicznego oraz wszystkie osoby które potrzebują pomocy, rozmowy, porady, wsparcia psychologicznego lub rozmowy z psychiatrą.  

WAŻNE TELEFONY

 

 

 

Bezpłatne ośrodki pomocy w naszym rejonie:

Poradnia Psychologiczno – Pedagogiczna w Pszczynie

Nowa Poradnia Psychologiczno – Pedagogiczna w Pszczynie

Do rodziców uczniów w wieku 6-21 lat. Poradnia Psychologiczna dla Dzieci i Młodzieży w Pszczynie, ul. Paderewskiego 3 działa w ramach kontraktu z Narodowym Funduszem Zdrowia od 01.04.2021 roku. Przyjmuje pacjentów/pacjentki w wieku szkolnym oraz uczących się w szkołach ponadpodstawowych. W ramach poradni oferuje usługi w zakresie poradnictwa i wsparcia psychologicznego dla dzieci i ich rodzin. Celem ośrodka jest pomoc rodzicom i opiekunom w zrozumieniu problemów ich podopiecznych oraz wsparcie w poszukiwaniu adekwatnych rozwiązań. W dobie pandemii i izolacji wszyscy mierzymy się z niepokojem doświadczamy przeciążenia, osamotnienia, lęku. Kontakt telefoniczny 515-804-156 .

Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie

Ośrodek Pomocy Społecznej

RODZICU – WARTO PRZECZYTAĆ

ZAGROŻENIA – INTERNET

 CHROŃMY DZIECI I MŁODZIEŻ PRZED DOPALACZAMI

Proponowane lektury dla rodziców

Dysleksja, czy na pewno? – Poradnik dla rodziców – warto przeczytać – klik

Kochajmy i wychowujmy mądrze:

  1. Ross Campbell  „Sztuka zrozumienia (czyli jak naprawdę kochać swoje dziecko)”
  2. Ross Campbell „Sztuka akceptacji (czyli jak naprawdę kochać swego nastolatka)”
  3. Adele Faber, Elaine Mazlish „Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały”

Książki, które pozwalają zrozumieć siebie i świat:

  1. Nathaniel Branden „Sześć filarów poczucia własnej wartości”
  2. Wojciech  Eichelberger „Zdradzony przez ojca”
  3. Robert Firestone „Dlaczego tak nam trudno żyć’

Chwila na refleksję

„Dzisiejsze nieśmiałe dziecko to to, z którego wczoraj się śmialiśmy.
Dzisiejsze okrutne dziecko to to, które wczoraj biliśmy.
Dzisiejsze dziecko, które oszukuje to to, w które wczoraj nie wierzyliśmy.
Dzisiejsze zbuntowane dziecko to to, nad którym się wczoraj znęcaliśmy.
Dzisiejsze zakochane dziecko to to, które wczoraj pieściliśmy.
Dzisiejsze roztropne dziecko to to, któremu wczoraj dodawaliśmy otuchy.
Dzisiejsze serdeczne dziecko to to, któremu wczoraj okazywaliśmy miłość.
Dzisiejsze mądre dziecko to to, które wczoraj wychowaliśmy.
Dzisiejsze wyrozumiałe dziecko to to, któremu wczoraj przebaczyliśmy.
„Dzisiejszy człowiek, który żyje miłością i pięknem to to, które wczoraj żyło radością.”                                                                                                     
Ronald  Russel

„Dzieci będą pamiętać cię nie dzięki rzeczom materialnym, które im zapewniłeś, ale dzięki uczuciom, którymi je obdarzyłeś.”   – Richard L. Evans

APEL TWOJEGO DZIECKA 

  1. NIE psuj mnie dając mi wszystko, o co cię poproszę. Niektórymi prośbami jedynie wystawiam cię na próbę.
  2. NIE obawiaj się postępować wobec mnie twardo i zdecydowanie. Ja to wolę, bo to daje mi poczucie bezpieczeństwa.
  3. NIE pozwól mi ukształtować złych nawyków. Ufam, że pomożesz mi je wykryć w zarodku.
  4. NIE rób tak, abym czuł się mniejszy niż jestem. To jedynie sprawia, że postępuję głupio, aby wydać się większym.
  5. NIE karć mnie w obecności innych. Najbardziej pomaga mi, gdy mówisz do mnie spokojnie i dyskretnie.
  6. NIE ochraniaj mnie przed konsekwencjami. Potrzebne mi są również doświadczenia bolesne.
  7. NIE rób tak bym swoje pomyłki uważał za grzechy. To zaburza moje poczucie wartości.
  8. NIE przejmuj się zbytnio, gdy mówię „Nienawidzę cię”. To nie ciebie nienawidzę, ale twojej władzy, która mnie niszczy.
  9. NIE przejmuj się zbytnio moimi małymi dolegliwościami. One jednak przyciągają twoją uwagę, której potrzebuję.
  10. NIE gderaj. Jak będziesz tak robił, to będę się bronił przez udawanie głuchego.
  11. NIE dawaj mi pochopnych obietnic, bo czuję się bardzo zawiedziony, gdy ich nie dotrzymujesz.
  12. NIE zapominaj, że nie potrafię wyrazić siebie tak dobrze jak bym chciał. Dlatego czasami mijam się z prawdą.
  13. NIE przesadzaj, co do mojej uczciwości. To mnie krępuje i doprowadza do kłamania.
  14. NIE zmieniaj swoich zasad postępowania ze względu na układy. To wywołuje we mnie zamęt i utratę wiary w ciebie.
  15. NIE zbywaj mnie, gdy stawiam ci pytania. W przeciwnym razie przestanę cię pytać, a informacji poszukam gdzie indziej.
  16. NIE mów mi, że mój strach i obawy są głupie, one są bardzo realne.
  17. NIGDY nawet nie sugeruj, że jesteś doskonały i nieomylny. Przeżywam wielki wstrząs, gdy widzę, że taki nie jesteś.
  18. NIGDY nawet nie myśl, że usprawiedliwianie się przede mną jest poniżej twojej godności. Uczciwe usprawiedliwienie się wzbudza we mnie wielką serdeczność w stosunku do ciebie.
  19. NIE zapominaj, że lubię eksperymentować. Nie zabraniaj mi tego, bo bez eksperymentowania nie mogę się rozwijać.
  20. NIE zapominaj jak szybko rosnę. Pewnie trudno jest ci dotrzymać mi kroku – ale proszę cię – postaraj się. – tekst anonimowy – USA 1985

„Życie dziecka jest jak kartka papieru, na której każdy zostawia jakiś znak” Przysłowie chińskie

 TROCHĘ INFORMACJI  NA TEMATY RÓŻNE

Co to jest inte­gracja sensoryczna?

Każdy z nas – dziecko i dorosły — świat i samego siebie poznaje dzięki zmy­słom. Zebrane infor­macje ludzki mózg gro­madzi, porząd­kuje, prze­twarza i łączy z wcze­śniej­szymi doświad­cze­niami. Informacje te pochodzą z recep­torów wzro­ko­wych, słu­cho­wych, przed­sion­ko­wych, doty­ko­wych, pro­prio­cep­tyw­nych, węcho­wych i smakowychProces, w którym nastę­puje orga­ni­zacja dostar­cza­nych do naszego orga­nizmu wrażeń, tak aby mogły być wyko­rzy­stane w celowym, zakoń­czonym suk­cesem dzia­łaniu J. Ayers nazwała inte­gracją sen­so­ryczno — motoryczną.

Prawidłowa inte­gracja sen­so­ryczna jest pod­stawą roz­woju. Deficyty w tym zakresie są przy­czyną wielu pro­blemów obser­wo­wa­nych u dzieci, począwszy od trud­ności w uczeniu się, a skoń­czywszy na zabu­rze­niach sfery spo­łecznej i emocjonalnej.

Objawy zabu­rzeń inte­gracji sensorycznej
Niepokojące objawy zwią­zane z zabu­rze­niami SI naj­czę­ściej zauwa­żane przez rodziców i nauczy­cieli to między innymi:

  • nad­po­bu­dli­wość ruchowa,
  • impul­syw­ność,
  • pro­blemy z kon­cen­tracją uwagi,
  • nad­mierna lub zbyt mała aktywność,
  • trud­ności w pla­no­waniu ruchu – nie­zgrab­ność i cha­otycz­ność, które często są powodem „bała­ga­niar­stwa”, powo­dują pro­blemy z ubie­ra­niem, jedze­niem, czyn­no­ściami higie­nicz­nymi, gubienie rzeczy itp.
  • zabu­rzenia równowagi,
  • zacho­wania agre­sywne — gry­zienie, szczy­panie, bicie,
  • słaba koor­dy­nacja wzro­kowo – ruchowa,
  • brak suk­cesów w nauce, trudności w  wykonywaniu czyn­ności zwią­za­nych z ruchem, np. jazdy na rowerze, nar­tach, deskorolce,
  • cho­roba lokomocyjna,
  • nie­to­le­rancja nie­któ­rych smaków i zapachów,
  • cho­dzenie na palcach,
  • zabu­rzenia mowy,
  • niska samo­ocena,
  • kło­poty z rówieśnikami,
  • nie­chęć do uczest­ni­czenia w zaba­wach zespo­ło­wych i grach sportowych,
  • trud­ności w nauce.

ADHD – jak je rozpoznać?

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (z ang. ADHD) występuje u ok. 3-5% dzieci w wieku szkolnym (6-9 lat). Zastanawiasz się czy Twoje dziecko jest chore na ADHD, czy może po prostu jest małym łobuziakiem?

Przeczytaj, jak zachowuje się dziecko z ADHD. Może te wiadomości Cię uspokoją albo zachęcą do szukania pomocy i wsparcia u specjalistów dla Ciebie – Rodzicu i dla Twojego dziecka.

Cechy dziecka z ADHD: stale wierci się na krześle,  macha rękami i nogami, raczej biega niż chodzi, ma kłopoty z pójściem spać, ma kłopoty z zaśnięciem, ma koszmary lub lęki nocne, jest bardzo gadatliwe, łatwo i często się denerwuje, biega po całym domu, psoci w szkole lub w domu, dokucza innym dzieciom, nieumyślnie psuje różne rzeczy,  ulega częstym urazom i wypadkom,  na krótko się koncentruje, łatwo się rozprasza, źle zapamiętuje szczegóły, jest mniej poważne od rówieśników, często gubi lub zapomina rzeczy, nie znosi zmian, wtrąca się do rozmowy dorosłych,  nie czeka na swoją kolej, trudno przewidzieć, co zrobi, łatwo się zniechęca, łatwo się denerwuje, wydaje się, że nie słucha, nie kończy czynności, ma kłopoty z przestrzeganiem zasad, jest nadwrażliwe na dźwięki, wszystkiego musi dotknąć, bywa agresywne, nie przepisuje dokładnie z tablicy, nie kończy rozpoczętych zadań, nie przewiduje niebezpieczeństw, stara się przewodzić w grupie, ma wieczny bałagan wokół siebie.

Dysleksja, czy na pewno? – Poradnik dla rodziców – warto przeczytać – klik

Dysleksja – co to takiego?

Dyslektyków chroni prawo. Ale nadal niektórzy uważają, że dysleksja to nowomodny wykręt przed wkuwaniem. Takie podejście może zrobić dziecku krzywdę na całe życie. Jeśli uczeń z dysleksją nie uzyska pomocy w szkole i nie znajdzie oparcia w rodzicach, jego wada się pogłębi. Jakie są najczęstsze przyczyny i objawy dysleksji i kto może postawić diagnozę?

Dawniej dyslektyka nazywano zdolnym leniem. Taki bystry, a ma kłopoty z nauką. Czytając, duka. Pisząc, popełnia horrendalne błędy. Jak jakiś tępak albo niechluj. Ale nie jest tępy ani niechlujny. Stara się, zna zasady pisowni, pracuje więcej niż inni. I nic to nic nie daje. Efekty tych starań są mizerne. Ciągle obrywa pały. Kiedy słyszy od nauczyciela: “mógłbyś, gdybyś tylko zechciał”, czuje się jak w pułapce. Nie może sprostać wymaganiom, cierpi z braku akceptacji. Jeśli nie uzyska pomocy w szkole i nie ma oparcia w rodzicach, jego wada się pogłębi. Gorzej. Dojdzie do zahamowania rozwoju intelektualnego. Taki uczeń przestanie się uczyć, zniechęci się – bo po co się męczyć, skoro i tak ponad dwóje nie wyskoczy. W końcu uwierzy, że się do niczego nie nadaje. Tak rodzą się kompleksy, zamykają szanse. Ktoś zaszczuty w szkole traci poczucie własnej wartości. Ktoś wybitnie zdolny nie może skończyć studiów.

Przyczyny dysleksji

Dlaczego dyslektykowi czytanie i pisanie sprawia tak niebywałą trudność? Ponieważ mylą mu się kształty i dźwięki – podobne litery i podobne brzmieniowo głoski. Nie pamięta wyglądu zapisanych słów, nie może więc poprawić błędów. Ten sam wyraz pisze w różny sposób.

Dyslektyk ma problem z koordynacją ruchów i ustaleniem kierunków. W dorosłym życiu nie umie się dwa razy jednakowo podpisać, więc miewa kłopoty w banku. Nie wyobrażasz sobie tego? Jeśli jesteś praworęczny, spróbuj napisać list lewą ręką. To tylko cząstka trudności dyslektyka!

W Polsce zaczęto o niej mówić w latach 70. Jeśli przejawia się u dzieci, jest nazywana dysleksją rozwojową. Z nią wiążą się dysortografia – trudności w opanowaniu poprawnej pisowni, w tym popełnianie błędów ortograficznych, dysgrafia – tzw. brzydkie pismo i dyskalkulia – trudności z liczeniem.

Dysleksję ma 10–15 proc. polskich uczniów; nasiloną 3–4 procent. Cztery razy częściej dyslektykami są chłopcy niż dziewczynki.

Objawy dysleksji

Rodzicom najbardziej rzucają się w oczy błędy w zeszytach, mylenie liter, brzydkie pismo, które wyjeżdża z linijek. Ale wiele wcześniejszych sygnałów wskazuje na ryzyko dysleksji. – Ujawniają się już w niemowlęctwie – podkreśla Wojciech Brejnak. – Niektórzy rodzice cieszą się, że dziecko jest sprawne ruchowo, bo nie raczkowało, tylko od razu zaczęło chodzić. Tymczasem to może być właśnie sygnał ryzyka dysleksji, bo dziecko w ten sposób nie ćwiczyło ruchów naprzemiennych. Podobnie gdy dziecko (najczęściej chłopiec) zaczyna późno mówić i nieporadnie buduje zdania, rodzice niesłusznie się pocieszają, że chłopcom to się zdarza. Są też inne objawy:

  • problemy z orientacją kierunkową (mylenie, gdzie prawo, gdzie lewo),
  • nieustalona dominacja jednej strony ciała (dziecko jest oburęczne albo praworęczne, ale przez dziurkę patrzy lewym okiem, nastawia lewe ucho),
  • zaburzenia uwagi, pamięci (nie może zapamiętać dni tygodnia, pór roku, nauczyć się wierszyka),
  • niesprawność ruchowa, w tym manualna, zwłaszcza u chłopców: kłopoty z zapinaniem guzików, sznurowaniem butów, myciem rąk, jedzeniem za pomocą sztućców, utrzymaniem równowagi, nauką jazdy na rowerze, grą w piłkę lub w klasy,
  • “małpi chwyt”, za mocne lub za słabe przyciskanie ołówka,
  • nadruchliwość, impulsywność, niezrównoważenie emocjonalne,
  • trudności w budowaniu z klocków, układaniu puzzli,
  • notoryczne przekręcanie wyrazów i wady wymowy (dziecko sepleni, nie wymawia “r”, jąka się),
  • w szkole zapisywanie liter od prawej do lewej lub w odbiciu lustrzanym, zmienianie przedrostków i przyimków, przestawianie głosek, przekręcanie słów.

Ważne!

Prawa dziecka z dysleksją                                                                                               W zależności od opinii upoważnionej poradni dyslektyk ma prawo do:

  1. przedłużenia czasu egzaminu o połowę,
  2. czytania zadań na głos przez nauczyciela,
  3. pisania w oddzielnej sali,
  4. zmiany czcionki wydruku w arkuszu pytań,
  5. pisania drukowanymi literami,
  6. zaznaczania odpowiedzi bezpośrednio na arkuszach, bez przepisywania pytań.

Opinia poradni psychologiczno-pedagogicznej musi być aktualna i przekazana szkole nie później niż do końca września roku szkolnego, w którym odbywa się egzamin.

http://www.poradnikzdrowie.pl/psychologia/wychowanie/przyczyny-objawy-i-diagnozowanie-dysleksji_33560.html

Szkoła z klasą!

Font Resize
Kontrast
Accessibility by WAH