LOGOPEDIA –   jest nauką o kształtowaniu prawidłowej mowy, usuwaniu wad wymowy i nauczaniu mowy w przypadku jej braku i utraty. Nauka ta obejmuje również działania wpływające na psychikę pacjenta wytwarzając w nim właściwy stosunek  do istniejącej wady  oraz przezwyciężanie trudności w kontaktach interpersonalnych.

GODZINY PRACY LOGOPEDY

PONIEDZIAŁEK – 8.30 – 13.30                                                                                   WTOREK – 7.30 – 13.00                                                                                               ŚRODA      – 8.00 – 13. 00                                                                                               CZWARTEK- 8.00 – 12.00                                                                                         PIĄTEK – 8.00 – 10.30

Mogą Państwo kontaktować się ze mną przez dziennik elektroniczny                                                                                                                                                                     Zapraszam Ewa Wala

 

TERAPIA LOGOPEDYCZNA

Wakacje dobiegły końca…Dla tych rodziców, których dzieci uczęszczały na terapię logopedyczną to czas, by wrócić do dobrych nawyków- systematycznych, rzetelnych ćwiczeń logopedycznych z Waszym dzieckiem. Gratulujemy tym, którzy nawet w miesiącach letnich czuwali nad mową swoich dzieci!:

Jak wygląda procedura zakwalifikowania się dziecka na terapię logopedyczną?

Dzieci, które w zeszłym roku szkolnym nie ukończyły terapii logopedycznej nadal będą uczęszczały na zajęcia; dostaną zgody na udział w terapii wraz z terminem zajęć, do podpisu przez rodzica.

Pierwsze dwa tygodnie września przeznaczone są na przeprowadzenie przesiewowego badania mowy, podczas którego sprawdza się, czy rozwój mowy waszych dzieci jest prawidłowy; następnie u tych dzieci, u których zostaną zauważone jakieś nieprawidłowości, przeprowadza się pełną diagnozę logopedyczną. Pozwala ona stwierdzić, jakie zakłócenia czy wady wymowy trzeba będzie skorygować.

WSPÓŁPRACA Z RODZICAMI    

Wady wymowy  bywają  często  przyczyną niepowodzeń w życiu prywatnym i zawodowym. Nieusunięta wada wymowy negatywnie wpływa na rozwój umiejętności czytania i pisania oraz na rozwój słuchu fonematycznego, który warunkuje prawidłowe rozumienie mowy. Dlatego ważna jest praca nad prawidłową artykulacją i całościowym rozwojem mowy.

Z uwagi na specyfikę terapii logopedycznej ważne jest, by zadawane przez logopedę ćwiczenia były wykonywane w domu codziennie przez 15 minut, zawsze w obecności rodzica, który wskaże ewentualne błędy.  Ćwiczenia są zapisywane lub wklejane do zeszytu. Uczeń jest zobowiązany do codziennego przećwiczenia całych ostatnich zajęć, a raz w tygodniu całego zeszytu. Uczeń powinien przynosić zeszyt na każde zajęcia z logopedą.

 Warunkiem skutecznej terapii logopedycznej jest praca z dzieckiem w domu. Bez niej nie będzie efektów w postaci poprawnej wymowy. Stały kontakt z logopedą i zaangażowanie się Rodziców w program terapii pomoże osiągnąć sukces dzieciom. Dlatego zapraszam Państwa do systematycznego zaglądania do zeszytów.

Ćwiczenia z głoską sz 

•  ćwiczenia 

Ćwiczenia słuchowe 

• rebus
• prawda czy fałsz 
• jaką głoskę słyszysz?

Ćwicz razem z logopedą: 

•  ćwiczenia

WARTO ZOBACZYĆ  

 Pamięciowe wyzwanie

Ruletka artykulacyjna 

Ćwiczenia oddechowe dla dziewczynek

Ćwiczenia oddechowe dla chłopców

Bajka terapeutyczna

Audiobook do bajki terapeutycznej

Ćwiczenia logopedyczne

Ćwiczenia oddechowe 

PROPOZYCJE-ĆWICZEŃ-APARATU-ARTYKULACYJNEGO

JAK ĆWICZENIA MOGĄ STAĆ SIĘ ZABAWĄ?  

     Terapia logopedyczna jest długim procesem i wymagającym wielu powtórzeń tego samego materiału. Wielokrotne powtarzanie tych samych dźwięków, słów i zdań może stać się nudne. Nawet czarowanie językiem, gimnastykowanie go ciągle w ten sam sposób sprawi, że dziecko nie będzie już chciało ćwiczyć. Jednak gdy włączymy ćwiczenia w ciekawa formę to staną się dobrą zabawą dla rodzica i dziecka.

JAK TO ZROBIĆ:

1. Zaczarowany języczek – codziennie język może stać się kimś innym lub czymś innym. Jeśli dziecko jest fanem sportu to język zamienia się w piłkę i skacze po całej buzi, wykonując ćwiczenia zadane przez logopedę. Buzia może stać się także zamkiem dla księżniczki czy smoka, który właśnie zaczyna poranna gimnastykę.
2. Ćwiczenia oddechowe – dzieci bardzo polubią te zajęcia jeśli użyjemy kolorowych piórek, piłeczek pingpongowych, papierowych samochodzików i innych lekkich przedmiotów, na które możemy dmuchać. Należy pamiętać aby wdech wziąć noskiem a wydech zrobić buzią.
3. Gry planszowe – grając w ulubione gry planszowe możemy wprowadzić nową zasadę. Przed każdym rzutem kostką powtarzamy np. 5 wyrazów z ćwiczoną głoską, sylaby: sa, so, se, su itp., lub inny materiał zadany przez logopedę. Są również dostępne w sprzedaży logopedyczne gry planszowe.
4. Własne gry – każde dziecko może stworzyć swoja grę. Wystarczy tylko pomoc rodzica, wycięcie lub narysowanie potrzebnych obrazków i wymyślenie własnych zasad.
5. Zabawy słowne – wymyślanie słów rozpoczynających się dana głoską, tworzenie ciągów wyrazowych – np. „Czarek kupił na targu czapkę”. Kolejna osoba dodaje „czekoladę” i powtarza obie rzeczy. I tak powstanie: Czarek kupił na targu czapkę, czekoladę, czajnik, czepek…. Jest coraz więcej wyrazów do powtarzania i coraz więcej śmiechu przy plątaniu się języka, próbując wypowiedzieć całe zdanie..
6. Pomoce edukacyjne – księgarnie oferują duży wybór pozycji do ćwiczeń logopedyczny. Są to ciekawe karty pracy, które dzieci bardzo chętnie wypełniają.
7. Gry komputerowe – dostępne są również gry logopedyczne, dzięki którym z pomocą rodzica można przećwiczyć materiał.
8. Konkursy logopedyczne – wspólne zaangażowanie dziecka i rodzica w uczestnictwo w konkursach powoduje większe zainteresowanie tematyka logopedyczną. Pozwala to na zapoznanie się z metodami terapii logopedycznej, a także nauczeniu się, jak radzić sobie z kontynuacją terapii.                                                     

Prawidłowy rozwój mowy dziecka wpływa na globalny rozwój jego osobowości. Dziecko poznaje otaczający świat dzięki rozumieniu mowy, a umiejętność mówienia pozwala mu wyrazić swoje spostrzeżenia, uczucia, pragnienia. Rozwój mowy dziecka przyspieszają częste kontakty słowne z otoczeniem. Zaniedbania w tym względzie mogą spowodować opóźnienie mowy u dziecka lub jej zaburzenia.

Rodzice mogą zapewnić dziecku optymalne warunki dla prawidłowego rozwoju mowy już od momentu jego narodzin. Są bowiem osobami przebywającymi z dzieckiem najdłużej, mają więc największe możliwości wpływania na jego rozwój. Są też pierwszym i najważniejszym wzorem, który dziecko będzie próbowało naśladować.

Co powinni, a czego nie powinni robić rodzice, aby wspomagać rozwój mowy dziecka?
Oto najważniejsze zalecenia:

TAK POSTĘPUJMY

1. Mówmy do dziecka, już od pierwszych dni jego życia, dużo i spokojnie. Nie podnośmy głosu, zwracając się do niego.
2. Nasze wypowiedzi powinny być poprawne językowo, budujmy krótkie zdania, używajmy prostych zwrotów, modulujmy własny głos.
3. Kiedy dziecko wypowie jakieś słowo, zdanie, starajmy się rozszerzyć jego wypowiedź, dodając jakieś słowa.
4. Mówmy dziecku, co przy nim robimy, co dzieje się wokół niego. Niech mowa towarzyszy spacerom, zakupom, pracom domowym.
5. Mówmy do dziecka, zwracając uwagę, aby widziało naszą twarz – będzie miało okazję do obserwacji pracy artykulatorów.
6. Karmienie piersią zapewni dziecku prawidłowy rozwój układu artykulacyjnego.
7. Od najmłodszych lat uczymy dbałości o higienę jamy ustnej. Pamiętajmy, aby dziecko nauczyło się gryźć i żuć.
8. Zwracajmy uwagę, aby dziecko oddychało nosem; w przypadku, gdy dziecko oddycha ustami, prosimy pediatrę o ustalenie przyczyny.
9. Odpowiadajmy na pytania dziecka cierpliwie i wyczerpująco.
10. Opowiadajmy i czytajmy dziecku bajki, wierszyki, wyliczanki. Uczmy krótkich wierszy na pamięć.
11. Oglądajmy z dzieckiem obrazki, nazywajmy przedmioty i opisujmy sytuacje prostymi zdaniami.
12. Śpiewajmy z dzieckiem. Jest to ćwiczenie językowe, rytmiczne, a zarazem terapeutyczne.
13. Rysujmy z dzieckiem, mówmy co kreślimy – „…teraz rysujemy kotka. To jest głowa, tu są oczy, nos…”. Zachęcajmy dziecko do wypowiedzi nt. rysunku.
14. Wspólnie oglądajmy telewizję, wybierajmy programy właściwe dla wieku dziecka. Komentujmy wydarzenia pojawiające się na ekranie, rozmawiajmy na ich temat.
15. Starajmy się, aby zabawy językowe i dźwiękonaśladowcze znalazły się w repertuarze czynności wykonywanych wspólnie z dzieckiem. Wybierajmy do zabaw właściwą porę.
16. Zachęcajmy swoje dziecko do mówienia (nie zmuszajmy!); chwalmy je za każdy przejaw aktywności werbalnej; dostrzegajmy każde, nawet najmniejsze, osiągnięcie, nagradzając je pochwałą.
17. Dołóżmy wszelkich starań, aby rozmowa z nami była dla dziecka przyjemnością.
18. Jeżeli dziecko osiągnęło już wiek, w którym powinno daną głoskę wymawiać a nie robi tego, skonsultujmy się z logopedą.
19. Jeżeli dziecko ma nieprawidłową budowę narządów mowy (rozszczepy warg, podniebienia, wady zgryzu lub uzębienia), koniecznie zapewnijmy mu opiekę lekarza specjalisty, ponieważ wady te są przyczyną zaburzeń mowy.

TEGO NIE RÓBMY

1. Unikajmy podawania dziecku smoczka typu „gryzak”, zwracajmy uwagę, aby dziecko nie ssało palca. Następstwem tych niepożądanych zachowań mogą być wady zgryzu, które prowadzą do wad wymowy, np. wymowa międzyzębową.
2. W trakcie rozmowy z dzieckiem unikajmy zdrobnień i spieszczeń (języka dziecinnego), dostarczając dziecku prawidłowy wzorzec językowy danego słowa.
3. Nie zaniedbujmy chorób uszu, gdyż nie leczone mogą prowadzić do niedosłuchu, a w następstwie do dyslalii lub niemoty.
4. Nie gaśmy naturalnej skłonności dziecka do mówienia obojętnością, cierpką uwagą, lecz słuchajmy uważnie wypowiedzi, zadawajmy dodatkowe pytania, co przyczyni się do korzystnego rozwoju mowy.
5. Nie poprawiajmy wymowy dziecka żądając, by kilkakrotnie powtarzało dane słowo. Niech z naszego języka znikną słowa:”Powtórz ładniej”, „Powiedz lepiej”. Wychowanie językowe, to nie tresura.
6. Nie zawstydzajmy, nie karzmy dziecko za wadliwą wymowę.
7. Nie zmuszajmy dziecka leworęcznego do posługiwania się ręką prawą w okresie kształtowania się mowy. Naruszanie w tym okresie naturalnego rozwoju sprawności ruchowej zaburza funkcjonowanie mechanizmu mowy. Często prowadzi to do zaburzeń mowy, a w szczególności do jąkania.
8. Nie wymagajmy od dziecka zbyt wczesnego wymawiania poszczególnych głosek. Dziecko nie przygotowane pod względem sprawności narządów artykulacyjnych, niedostatecznie różnicujące słuchowo dźwięki mowy, a zmuszane do wymawiania zbyt trudnych dla niego głosek, często zaczyna je zniekształcać. W ten sposób przyczyniamy się do powstawania błędnych nawyków artykulacyjnych, trudnych do zlikwidowania.

SEPLENIENIE MIĘDZYZĘBOWE U DZIECI 3 -4 LETNICH

      Seplenienie międzyzębowe ( sigmatismus interdentalis) jest jednym z rodzajów seplenienia, będącego najczęściej występującą wadą wymowy u dzieci. Polega na układaniu spłaszczonego języka pomiędzy zębami w czasie wymawiania głosek przedniojęzykowo – zębowych ( s,z,c,dz), przedniojęzykowo – dziąsłowych ( sz, ż, cz, dż), czasem też środkowojęzykowych  ( ś,ź,ć,dź), a nawet  ( t, d, n, l),  Płaska powierzchnia języka  powoduje  rozchodzenie się powietrza po całej powierzchni, a nie po rowku języka, co powoduje zmianę – zniekształcenie dźwięku. Ułożenie języka między zębami uniemożliwia  ich zetknięcie, przez co szczęka jest opuszczona. Często towarzyszy temu  oddychanie przez usta.

PRZYCZYNĄ WADY MOŻE BYĆ:

• infantylny typ połykania, spowodowany np: ssaniem smoczka lub palca, karmieniem butelką,
•  wada zgryzu i inne wady anatomiczne w obrębie jamy ustnej,
•  często powtarzające się lub  chroniczne nieżyty nosa, powodujące utrwalenie nawyku oddychania przez usta.

Międzyzębowe ułożenie języka, ciągle otwarta buzia, oddychanie przez usta nie są prawidłowe na żadnym etapie rozwoju dziecka. Wiek przedszkolny jest  najwłaściwszym momentem do podjęcia terapii międzyzębowości, ponieważ jej powodzenie jest zależne  przede wszystkim od czasu jej rozpoczęcia – im wcześniej, tym lepiej. Czas gra na korzyść dziecka również dlatego , że nieprawidłowe  ustawienie języka w mowie i spoczynku powoduje wady ortodontyczne.                

TERAPIA MIĘDZYZĘBOWOŚCI POLEGA NA:        

• reedukacji połykania,
• przywróceniu naturalnego   toru oddechowego nos – usta
• korekcji ustawienia języka w spoczynku za pomocą płytki przedsionkowej ( terapia ortodontyczna),
• nauce prawidłowej wymowy głosek objętych seplenieniem.