Wśród osobliwości Górnego Śląska szczególne miejsce zajmują drewniane kościoły, z których najwięcej zachowało się na ziemi pszczyńskiej. Do dziś zachwycają nas swą malowniczością, doskonałą harmonią, jak i idealnym wkomponowaniem w naturalne środowisko. Najstarsze z nich są bogatym źródłem wiedzy o życiu społecznym i religijnym ludzi odległych epok. Jednocześnie są to miejsca wciąż „żywe”, miejsca modlitw, sprawowania świętych obrzędów, posiadające swój specyficzny klimat.
W zamierzchłych czasach, ziemia pszczyńska była bardzo zasobna w lasy. Obfite zasoby budulca oraz łatwość jego pozyskiwania upowszechniły budowę drewnianych kościółków. W połowie XV wieku na terenie dzisiejszego Śląska ich ilość wynosiła około 670. Liczba ta drastycznie zmalała ze względu na liczne pożary. Do naszych czasów przetrwało około 40 zabytków, w tym 7 na terenie ziemi pszczyńskiej. Znajdują się one w Grzawie, Ćwiklicach, Górze, Łące, Miedźnej, Pielgrzymowicach i Wiśle Małej.
Dziesiątego maja w ramach lekcji z regionalizmu i katechezy została zorganizowana wycieczka, szlakiem architektury drewnianej. W naszym regionie zachowało się stosunkowo wiele drewnianych kościółków, malowniczo usytuowanych w krajobrazie śląskiej ziemi. Mieliśmy okazję zobaczyć je w Wiśle –Małej i Ćwiklicach oraz zapoznać się z ich historią, pięknym wnętrzem, cennymi obrazami i dziełami sztuki.
Ksiądz Jan Widera, proboszcz parafii pod wezwaniem świętego Jakuba w Wiśle – Małej, w ciekawy sposób opowiedział o najcenniejszym zabytku, jakim jest właśnie kościółek pochodzący z XVIII wieku. Mogliśmy podziwiać obrazy przedstawiające świętych, Jakuba , Marcina, Jerzego i Walentego pochodzące z XVIII wieku. W środku kościoła oglądaliśmy rokokowe ołtarze, konfesjonał, kielich z XVI wieku i rokokową monstrancję. Piękne rzeźby i obrazy tworzą swoisty klimat tej świątyni.
Najpiękniejszym zabytkiem Ćwiklic jest drewniany kościół pod wezwaniem świętego Marcina. Został zbudowany jak dowiedzieliśmy się z przekazu ks. proboszcza Sylwestra Suchonia prawdopodobnie w końcu XVI wieku.
Kościół posiada słupową wieżę nakrytą cebulastym hełmem z latarnią. Dębowe drzwi do kaplicy pokrywają piękne XVI wieczne okucia. Naszą uwagę zwrócił gotycki XV wieczny tryptyk, z wizerunkiem Matki Bożej i Dzieciątka oraz obraz patrona, świętego Marcina, którego historię życia opowiedział w interesujący sposób ks. proboszcz. W głównym ołtarzu pochodzącym z XVIII wieku podziwialiśmy bogatą polichromowaną snycerkę z rzeźbami biskupów Wojciecha i Stanisława.
Wykonaliśmy pamiątkowe zdjęcia, które zdobią nasz korytarz, a w przyszłym roku mamy nadzieję zobaczyć pozostałe kościółki i poznać ich historię.
Barbara Pyclik